Anders dan we gewend waren lieten we ons via pretpark-achtige rijen naar de security op Schiphol leiden. We waren gewaarschuwd, het was extreem druk op de luchthaven wegens te kort personeel als gevolg van de coronacrisis. Wij ondergingen het braaf. Het viel best mee vonden we, wellicht ook omdat het nog geen hoogseizoen was. We waren ook half verdoofd van het niet slapen door het vroege tijdstip dat we de lucht in zouden gaan (5.00 uur). Het was nu een uur of twee ’s nachts. We hielden ons tam.

De meneer achter ons, met het ogenschijnlijk rustige voorkomen, kon het echter niet laten dwars tegen de kleine beveiligingsdame in te gaan zodra deze vroeg rechts aan te houden. De kudde werd in tweeën gesplitst. Hij was geen schaap, zo liet hij duidelijk merken. Hij wilde links blijven staan. De vrouw bleef haar order herhalen. Rechts was de enige juiste kant. Wij stonden er al. Geen enkel probleem. Behalve misschien dat er inmiddels toch wat andere niet-schapen links passeerden. Man boos. Beveiligingsvrouw voet bij stuk. Niemand bemoeide zich er verder mee. Uiteindelijk bleef hij rechts, met af en toe een provocerende stap naar links met een blik van ‘kijk mij eens’. 

Eenmaal door de security was het ‘business as usual’. De meeste shops waren dicht vanwege het late uur. Tijdschriften en puzzelboekjes waren thuis al ingeslagen, dus sloegen we het gezellige struinen in de kiosk over, haalden een beker koffie en een muffin bij Starbucks en liepen richting de gate. 

Daar nam ik meteen een oxazepam. Op tijd, dat wil zeggen ruim anderhalf uur voor het boarden. Anders werkt het niet. Dat was een aantal jaar geleden gebleken, en dat is niet aan te raden voor je geliefden. Ter voorkoming van kreten als: ’Ik wil dit niet. Ik ga nu naar huis. Laat me eruit. Waarom doen jullie (man/kind) mij dit aan?! Ik ga nooit maar dan ook nooit meer met het vliegtuig op vakantie!’. Ik wil geen pleidooi geven voor dit soort rustgevende middelen, maar ze bestaan, de pammen, en ik neem ze alleen als ik ga vliegen, wat niet vaak is.

Natuurlijk zou ik het liever niet nemen. Ik had al heel wat vakantievluchten doorstaan zonder überhaupt na te denken wat ik deed en zonder enige terughoudendheid. Als kind vond ik het geweldig en later zelfs ‘gewoon’ om met het vliegtuig te gaan. Uitkijkend naar de kleffe rijst met saus in de leuke bakjes die precies in de vakjes van het dienblad pasten, het sparen van de suikerzakjes, het fantaseren over de aankoop van een Barbie of vliegtuigje op schaal uit de folder. Oprecht blij met de gratis kleurplaat en mini kleurpotloodjes. De uitstap naar de wc met het harde geluid als je doorspoelde. Die keer dat mijn broer en ik in de cockpit mochten kijken. De wolken onder je! En heel erg je best doen op kauwen en slikken zodat je oren open bleven. Vliegen was makkelijk, snel en leuk. Totdat ik na mijn dertigste een MRI-scan van mijn hersenen kreeg vanwege migraine. 

Gelukkig kon ik bij de checklist die ik van tevoren moest invullen bij alles NEE invullen. Geen pacemaker, geen weet ik wat, geen claustrofobie. Ik had al die waardeloze, beperkende migraine, meer hoefde echt niet. Nou ja, lang verhaal kort. Ik kreeg een enorme paniekaanval in dat ding. Totaal onverwacht en heel bizar. Daar kan je geen logica op los laten. Dat is blijkbaar claustrofobie. En sindsdien was alles enger. Hoogtes, liften, hard rijden en dus ook vliegen.

Want je kan er niet uit hè, als je eenmaal bent opgestegen. En het is ook ruk qua comfort. En mensen zijn irritant. Vooral die mensen die halverwege naast je in het middenpad gaan staan ouwehoeren met iemand terwijl ze een hand op jouw hoofdsteun (en stukje hoofd) laten rusten. En de mensen die zuchten als je je stoel naar achter doet. Hallo, dat is minimaal comfort en het is niet voor niets zo gemaakt. En probeer je scheten in te houden mensen. Nou ja, met oxazepam constateer je dat allemaal wel, maar dan laat je het zijn. Dan heb je geen mindfulness nodig en hoef je niet tot tien te tellen. Best handig dus. De heenreis is dan ook min of meer langs mij heen gegleden. 

De terugreis trouwens niet (en toen had ik zo’n zelfde pilletje). Hmm, vreemd. Behalve dan dat ik migraine had. De eerdergenoemde scan had gelukkig geen tumoren of andere narigheid aan het licht gebracht, maar de migraine bleef dus. En blijkbaar is dat zelfs met oxazepam niet te verzachten. Maar ik ben geweest, op vakantie, na drie jaar thuis blijven. En gelukkig was daar het prachtige uitzicht op de Ionische zee, het zwemmen in aangenaam kraakhelder water. Het niets moeten, het liggen onder een parasol, het eten van teveel tzatziki, souvlaki en clubsandwiches. Heerlijk. We kunnen er weer tegenaan. We namen de drukte op Schiphol voor lief en ik trotseerde mijn weerstand om te vliegen. Ik ben benieuwd of de niet schaap-meneer het ook leuk heeft gehad. En of de beveiligingsdame haar baan nog niet heeft opgezegd.

Voor iedereen die deze zomer nog gaat vliegen hoop ik dat het meevalt. Ik zie helaas nu weer minder opbeurende nieuwsberichten. Er worden zelfs vluchten geschrapt…

Dus stel je in op lang wachten. Heel veel sterkte. En daarna natuurlijk extra genieten!

Posted on: 18 juni 2022, by : Natalie Bottemanne