Vervolg van Deel 1:

 

16 kilo kwijt in 16 weken?

Ik zag in mijn agenda dat het nog 16 weken duurde voordat de zomervakantie van mijn zoon van start ging. Een berekening online toonde mij dat het uiterste gewicht dat iemand van mijn leeftijd en lengte mag hebben om nog net een gezond bmi (body-mass index) te hebben, 72 kilo is. Daarboven is er sprake van overgewicht. Op dat moment woog ik 88. Even slikken dus. Ik moest maar liefst 16 kilo afvallen. Schrik. Zoveel?! En het is nu al mooi weer en dus kan ik steeds minder verhullen met kleding. Dat kon geen toeval zijn, 16 kilo eraf en nog 16 weken tot de vakantie. Een kilo per week dus. Kan dat? Ik doe het gewoon, besloot ik.

 

Het begin van mijn afval-actie

Het moment dat de knop bij mij om ging is nu overigens ruim zes weken geleden. Dat was en is best een uitdaging, een kilo per week afvallen. Hoe doe je dat eigenlijk? Ik wilde het op eigen kracht doen, geen speciaal dieet volgen en vooral alles wat ik echt lekker vind mogen blijven eten. Ik begon met het exact opschrijven van wat ik eet en drink per dag en wat ik aan beweging doe. Dat alleen al werpt een kleine obstakel op als je iets wil eten. Je moet een extra handeling verrichten, waarbij je tijd hebt om na te denken of je echt wel datgene in je mond wil stoppen wat je op dat moment van plan bent. En je ziet aan het dagoverzicht hoeveel je al hebt genomen en dat schrikt af. Daarnaast keek ik naar de gewoontes die ik had waarvan ik wist dat ze niet goed waren. Die zou ik eerst stoppen. In mijn geval was dat af en toe weer roken en veel thee met honing drinken. Die honing tikte per dag aardig aan, dus daarmee stoppen zou vast veel schelen qua gewicht. Daarnaast zou ik meer bewegen. Ik kocht jaren geleden een veel te dure hometrainer die altijd in het zicht staat en niet veel gebruikt werd. Het nieuwe voornemen was om drie keer in de week drie kwartier te fietsen. Ook zou ik vaak bij het avondeten de koolhydraten laten staan (dus pasta zonder pasta, geen rijst en geen aardappel). En proberen om na het avondeten niets meer te eten. Oh ja, en slapen is ook heel belangrijk als je wil afvallen, dus zou ik eerder naar bed gaan zodat ik twee vliegen in een klap sloeg. Zo kom je namelijk ook niet in de verleiding om ’s avonds te snoepen. Dat was dus de basis van mijn gezondheidsplan met als doel beter in mijn vel te zitten, meer energie te hebben en zonder tegenzin in de spiegel te kunnen kijken.

 

Het effect van mijn eigen afvalplan

Het moment van de waarheid….wat is het effect van dit zelfgekozen, zelfbedachte afval-gezondheidsoffensief? Ik zal eerlijk zijn. In het begin ging het als een speer. Ik viel in drie weken maar liefst vier kilo af. En ik nam zelfs dingen die in geen enkel dieet voorkomen, zoals chips en ijs. Niet veel natuurlijk, want daar zit de crux. Neem minder dan normaal. Als je normaal gesproken twee broodjes eet in de ochtend, win je al heel wat door er nu maar een te nemen. Dat lijkt een open deur, maar is dus een heel simpele manier om iets te veranderen. En dan neem je dat tweede broodje om een uur of half 11, waar je normaal gesproken misschien zou snoepen? Het VADH-dieet is ook zo gek nog niet (Van Alles De Helft). Dat pas ik hier en daar wel toe. Terug naar het resultaat. Na die drie weken waarin ik vleugels kreeg en trots was en extra energie had, volgde een dipje. De intentie was er nog steeds, maar door de meivakantie waren er teveel verleidingen. Uit eten, BBQ‘en, visite, verjaardagen en een weekendje weg. Ach, een kleine tegenslag dus. Er kwam weer een kilo aan. Nu is de stand dus 3 kilo in 6 weken. Een halve kilo per week dus. Niet om mezelf te troosten, maar ik lees hier en daar wel dat dat een beter en haalbaarder streven is. Maar ik geef niet op. Vanaf deze week gaat het weer volle kracht vooruit. Alleen jammer dat mijn flexplekcollega afgelopen maandag trakteerde voor haar verjaardag en ik donderdag van een jarige vriendin een stuk zelfgemaakte bokkenpootjestaart voor mijn neus kreeg. Ik vond het heerlijk. Maar ik kan zoetigheid toch makkelijker laten staan dan hartige dingen? Waarom nam ik het dan? Ik heb er trouwens wel van genoten. Is die knop nog om? Waar zat die ook alweer? Wordt vervolgd…

 

Blog van Naanis geschreven door Natalie Bottemanne. Natalie is 47 jaar, getrouwd met Marco en moeder van zoon Rover (12 jaar). Natalie luistert, schrijft en vertelt. Op de website http://www.nataliebottemanne.nl lees je meer over haar werk en bezigheden.

 

Posted on: 5 juni 2018, by : Natalie Bottemanne