Het is bijna Boekenweek

De Boekenweek komt er weer aan, dit jaar, de 83^ste editie, met als thema Natuur. Van 10 t/m 18 maart ontvang je bij aankoop van €12,50 aan Nederlandstalige boeken het Boekenweekgeschenk Gezien de feiten, geschreven door Griet op de Beeck. Ik heb het uiteraard nog niet gelezen, maar ben zeker benieuwd. Ik heb al haar boeken gelezen. Vele hemels boven de zevende kwam uit in 2013, daarna in 2014 Kom hier dat ik u kus en in 2016 Gij nu. Haar laatste boek Het beste dat we hebben heb ik vorige week tijdens mijn wintersportvakantie vrij snel uitgelezen.

Minirecensie van ‘Het beste dat we hebben’ van Griet op de Beeck

In 2017 kwam Het beste dat we hebben uit, het eerste deel van een trilogie rondom het thema incest. Een heftig thema. Ik weet dat er een heleboel ‘gedoe’ is geweest rondom dat boek, onder andere naar aanleiding van een of twee interviews met Griet in De Wereld Draait Door. Ik heb die uitzendingen zelf niet gezien. Wat ik wel begreep toen ik haar gisteren zag bij datzelfde DWDD over de Boekenweek is dat Griet behoorlijk veel last heeft gehad van alles wat er over haar heen kwam aan reacties en commentaar op haar laatste boek en haar eigen misbruikverhaal. Zoals gezegd had ik dat niet meegekregen en kon ik onbevooroordeeld aan het boek beginnen.

Wat mij het meest is bijgebleven is het thema zelfmoord en de hoofdpersoon Lucas die zijn leven even op hold zet door te stoppen met zijn werk als rechter en afstand neemt van zijn relatie met (de overheersende) Isabelle. Hij gaat in een opwelling wonen in een huis bij een brug waar al velen mensen zelfmoord hebben gepleegd en loopt daar dagelijks heen en weer om potentiële springers tegen te houden. Dat lukt hem een keer, maar ook een keer niet. De oudere vrouw die hij wel ‘redt’ laat hem zien hoe een langdurige, liefdevolle relatie eruit kan zien. Een relatie die hij zelf toch blijkbaar niet heeft. Tussendoor speelt het verhaal van zijn zus die in een psychiatrische instelling zit en kampt met de gevolgen van misbruik door haar vader. Beide kinderen hebben last van hun jeugd, met name ook door de rol van hun moeder die haar ogen voor alles sloot. Er komt een confrontatie tussen Lucas en zijn ouders. Dat moet een soort genoegdoening geven. En dan is er nog het 11-jarige jongetje Riley die Lucas ontmoet op de brug waar diens moeder een paar jaar geleden van af is gesprongen. De jongen vindt blijkbaar iets bij Lucas wat hij thuis van zijn vader niet kan krijgen. Ik ga niet alles vertellen uiteraard, maar het gaat wat mij betreft over relaties, omgangsvormen en patronen van en tussen mensen waar je al dan niet uit moet of wil breken.

Het zou wellicht niet mee mogen wegen in het oordeel over of de beleving van het lezen van een boek, maar ik vind haar, Griet op de Beeck, een sympathieke en sprankelende persoon. Zij vertelt in haar boeken over mensen en hun psyche en dat spreekt mij gewoon aan. Ik ben geen recensent, maar als ik er een waardeoordeel aan zou moeten geven dan zou dat het cijfer 7,5 zijn. Ik vond het uiteindelijk een interessant boek. Met de beeldende insteek van de man op de brug die zijn leven probeert te doorbreken. Een man die anderen probeert te pleasen en redden, maar die uiteindelijk eerst zichzelf moet redden.

Mijn boekenjeugd

Ik heb een lijst met boeken die ik de afgelopen jaren heb gelezen en ook een lijst met boeken die ik nog wil lezen. Er is zoveel! Binnenkort schrijf ik een blog over mijn favoriete boeken, maar ik ga eerst even terug in de tijd…

Ik ben een lezer. Van jongs af aan lees ik heel graag. Heerlijk vind ik het! Duiken en verdwalen in een andere wereld. Als kind vond ik het al heel leuk om naar onze kleine dorpsbibliotheek te gaan en ik speelde zelfs bibliotheekje (ik maakte zelf die kaartjes die in de binnenkant van het boek zaten, waar dan een stempel in werd gezet met de retourdatum). Ik kan ook het gevoel nog terughalen dat ik had bij de boekenkoopjestafel van V&D waar ik, waarschijnlijk als acht- of negenjarige, van mijn eigen zakgeld kinderboeken kocht. Drie voor één gulden staat mij bij, of zou het meer geweest zijn? Dat waren onder andere verhalen van een Engelse schrijfster over paardenmeisje Jill of over een kostschool. Ik kan haar naam niet meer terugvinden helaas.

Naast het lezen schreef ik zelf toen ook al verhalen, hele schriften vol. Op de middelbare school vond ik opstellen schrijven het leukst en gelukkig kreeg ik ook hoge cijfers. Ik weet nog een van de titels In de put. Die moet ik eens terugzoeken. Ben benieuwd of het nog iets van zeggingskracht heeft. Ik deed ook ooit mee aan een verhalenwedstrijd van de Vara (Lees je knetter) waar ik een T-shirt mee won. Superblij was ik daarmee, net als met de taart die ik won voor mijn moeder nadat mijn moederdagverhaaltje door de plaatselijke krant was uitgekozen. Kortom, lezen en schrijven was op jongere leeftijd al belangrijk voor mij en gaf trouwens ook troost of een uitlaatklep in de vorm van dagboeken.

Kinderboeken die mij zijn bijgebleven

Natuurlijk zijn mij een aantal boeken van vroeger bijgebleven, zoals de series van Wipneus en Pim, Saskia en Jeroen, Bak-ker-tje Deeg, Flipje en Pinkeltje. De Dwergjes van Tuil van Paul Biegel en de boeken van Roald Dahl. En later: Thea Beckman (Hasse Simonsdochter) en Evert Hartman en Jan Terlouw (Koning van Katoren). En dan De kleine lord (Little Lord Fauntleroy) van Frances Hodgson Burnett. Daar heb ik nog steeds een hele oude versie van uit 1927 die van mijn oma is geweest. Dat heeft iets bijzonders, zo’n vergeeld en doorleefd exemplaar. Alhoewel een vers gekocht boek lekkerder is om je neus in te steken en de geur van papier en inkt op te snuiven. Dus koop vanaf zaterdag iets nieuws tijdens de Boekenweek zou ik zeggen. Dat doe ik ook.

Welk kinder- of jeugdboek is jou eigenlijk bijgebleven?

 

Blog van Naan is geschreven door Natalie Bottemanne. Natalie is 47 jaar, getrouwd met Marco en moeder van zoon Rover (12 jaar). Natalie luistert, schrijft en vertelt. Op de website nataliebottemanne.nl lees je meer over haar werk en bezigheden.

Posted on: 6 maart 2018, by : Natalie Bottemanne