Inzending Column-wedstrijd Noord-Hollands Dagblad (augustus 2015)

Ingrijpen of laten gaan?

Er zat een pad klem tussen twee houten vlonderplanken in onze achtertuin. Ik zag alleen een kont, paddenbillen, en twee maaiende poten boven de vlonder uitsteken. Ik probeerde het beestje met een stokje te bevrijden, maar tevergeefs. Hij was te dik. Ik wilde nog wat water over hem heen gooien zodat hij er wellicht door zou glijden, maar ik moest weg. Het zat me niet lekker. Ik had het beest willen redden.

Ik hoopte dat onze poes er niet mee aan de haal gegaan was. Die sleept helaas geregeld een ander levend of dood wezen mee naar binnen. Ik heb de boeken er niet op nageslagen, maar het lijkt alsof de poes mij hier een plezier mee wil doen.

‘Ach ja, dat is de natuur,’ hoor ik u zeggen. Maar wanneer laten we de natuur zijn beloop en wanneer is ingrijpen geoorloofd?

Zo heb ik onlangs, onder aanmoediging van mijn tienjarige zoon, geprobeerd om een veldmuisje uit de klauwen van poes Pleun te houden. Het gevolg was dat ik een loslopend muisje in de woonkamer had. Het gepiep van dit kleine grijze gevalletje in levensnood was oorverdovend. Poes werd vastgehouden, maar worstelde zich weer los. Muis belandde weer in haar bek. En weer los. Kortom, het alom bekende kat-en-muis-spel. De actie slaagde. Ik zette het muisje de voordeur uit en de poes verliet sacherijnig de achterdeur.

De vraag is natuurlijk of het spel zich buiten heeft voortgezet of dat het een happy end voor het muisje was. Had ik de poes gewoon haar gang moeten laten gaan?

Maar wat als we naar onze medemens kijken? Zijn we niet bezig met zijn allen om hulpbehoevende mensen zomaar hun gang te laten gaan. We weten allemaal dat de veranderingen in de zorg tot gevolg hebben dat niet iedereen meer zo eenvoudig geholpen wordt. Tenzij we als buren of familie de alom geprezen mantelzorg verlenen. Als we ons best doen voor het redden van pad en muis, moeten we dan ook niet wat vaker om ons heen kijken of de buurvrouw met haar rollator klem zit, of dat een ver weg wonende oom zonder kinderen piepend op de badkamervloer ligt? Ik zie opeens gerimpelde billen omhoog steken boven een toiletpot. Maaiende, oude witte benen in de lucht. Gegorgel. Ik zie de kop al voor me: ‘Vrouw vast in wc-pot.’ Ik denk dat ik toch maar even bij mijn schoonmoeder langs ga.

 

Posted on: 15 augustus 2015, by : Natalie Bottemanne